মই দেউতাৰ ছোৱালী | যিদিনা মোৰ জন্ম হৈছিল সেইদিনা দেউতায়ে মোৰ দুভৰিত চুমা খাইছিল | Moi Deutar Suwali By Prohlad Jyoti Bora | Assamese Sad Poem

মই দেউতাৰ ছোৱালী

যিদিনা মোৰ জন্ম হৈছিল 

সেইদিনা দেউতায়ে মোৰ দুভৰিত চুমা খাইছিল ।

মাৰ কপালত চুমা খাই দেউতায়ে কৈছিল 

হেৰা ঘৰলৈ লক্ষ্মীৰ আগমন 

ধন্য হ'ল মোৰ জীৱন ।

দেউতায়ে বুকুত মোক শুৱাই লৈ 

মহান মানুহৰ জীৱনীবোৰ শুনাইছিল 

কনকলতা, কল্পনা চাউলা, জয়মতীৰ 

কাহিনীবোৰ বাৰে বাৰে কৈছিল ।

দেউতায়ে মোক বোকোচাত লৈ 

আত্মৰক্ষাৰ পাঠ শিকাইছিল 

মাজে মাজে মোৰ দুচকুলৈ চাই 

আনন্দতে চকুলো টুকিছিল ।

দেউতায়ে মাক কৈছিল 

ঘৰত ছোৱালী থাকিলে 

বাপেকবোৰ ৰজাৰ দৰে থাকে 

ঘৰলৈ সুখৰ বাতৰি আহে ।

ঘৰত ছোৱালী থাকিলে 

দেউতাকৰ হাঁহিবোৰ বাঢ়ি যায় 

মাকৰ দুটা কাম কমি যায় ।

দেউতায়ে মাক বাৰে বাৰে কৈছিল 

ছোৱালী আমাৰ জীৱনৰ অমূল্য সম্পদ 

ছোৱালী ঘৰখনৰ মূল দুৱাৰ 

তাইক শিক্ষা দিয়া কৰ্তব্য আমাৰ ।

দেউতাৰ বাবে মই মহাৰাণী 

দেউতাৰ বুকুৰ মই ধপধপনি 

দেউতাৰ বুকুৰ মই এটুকুৰা কলিজা 

অমাৱশ্যাৰ নিশা জিলিকি থকা এটুকুৰা হীৰা ।

মই দেউতাৰ ছোৱালী 

দেউতায়ে মোৰ সাহস 

দেউতাৰ বুকুখন মোৰ জ্ঞানৰ সঁফুৰা 

দেউতাৰ মিঠা চুমায়ে মোৰ জীৱনৰ প্ৰেৰনা ।

যিদিনা মোৰ বিয়া হৈছিল 

সেইদিনা দেউতায়ে কৈছিল 

সাহসেৰে জীৱন আগুৱাই লৈ যাবি 

সত্যৰ পথ কেতিয়াও নেৰিবি 

মোলৈ যদি মনত পৰে 

মহান মানুহৰ জিৱনী পঢ়িবি 

তাতেই মোক দেখা পাবি ।

তই দেউতাৰ ছোৱালী 

আত্মৰক্ষায়েই তোৰ শিক্ষা 

সৎ চিন্তায়েই তোৰ কৰ্ম 

মানৱতাই তোৰ পৰম ধৰ্ম ।

দেউতাৰ কথা মানি 

চলাই আছো সংসাৰ 

জ্ঞানৰ বাণী নিজৰ সন্তানক বিলাইছো 

মানৱতাৰ পথেৰে জীৱন গঢ়িছো ।

প্ৰহ্লাদ জ্যোতি বৰা