জাৰৰ দিনত মৰমবোৰ বেছিকৈ বাঢ়ে | মাজ নিশা মৰম বেছি বাঢ়ে | Jaror Dinot Morom Barhe | Assamese Love Poem

জাৰৰ দিনত মৰমবোৰ বেছিকৈ বাঢ়ে

জাৰৰ দিনত দুখীয়াৰ মৰমবোৰ বেছিকৈ বাঢ়ে 

ফটা কঁথাখনৰ তলত মৰমবোৰে 

অভিমানত হাঁহে 

এখন ফটা কেঁথাৰ তলতেই 

আমাৰ জীৱনে লুকা ভাকু খেলে৷ 

পত্নীলে বেয়া লাগে 

জাৰৰ নিশা কি দৰে কঁপি কঁপি 

মোৰ বুকুৰ মাজত সোমাই পৰে 

ময়ো বুকুৰ মৰমবোৰে ঢালি দিওঁ তাইৰ বুকুত 

মৰম লগা চাৱনী পত্নীৰ দুচকুত৷ 

পত্নীয়ে সদায় কয় 

নতুন কম্বল এখন কিনি আনিবা 

ফটা কঁথাখনক বহুতৰ ঘৰতেই নাই 

সকলোৰে ঘৰত দামী গৰম কাপোৰে 

ললে যে ঠাই৷ 

এখন নতুন কম্বল কিনিবলৈ মোৰ টকা নাই 

ফটা কঁথাখনেই আমাৰ 

জীৱনৰ কথাবোৰ বুজি পায় 

সেয়েহে কঁথাখন দুখীয়াৰ ঘৰত সদায় থাকে 

শীতৰ দিনত মৰমতে আমাক আকোৱালী ধৰে৷ 

শীতৰ পুৱাত পত্নীয়ে আলু পুৰা খুৱাই 

গৰৈ মাছৰ পুৰাৰ লগত কৰ্কৰা ভাত 

গাহৰী মঙহৰ লগত লাই শাক৷ 

মৰমবোৰ বাঢ়ি যায় শীতৰ দিনত 

শুই যাওঁ সদায় সন্ধিয়া পৰত 

পত্নীক সদায় চুমা দিও মাজ নিশা মনে মনে 

হিম চেঁচা বতাহজাকে 

আমনি কৰে দুয়োকে ঘনে ঘনে৷ 

প্ৰহ্লাদ জ্যোতি বৰা